تغییر شکل استخوان

استخوان ها در سراسر دوره کودکی و نوجوانی رشد و نمو دارند و در دهه سوم زندگی توده استخوان 15٪ افزایش می یابد. هر استخوان دارای ترکیبی از بافت متراکم و بافت اسفنجی است که مقدار و نسبت آنها طی جریانی ثابت تغییر می کند. بعضی استخوان ها آنچنان متراکم اند که به نظر جامد می آیند حال آنکه عده ای دیگر اصولاً از پرده های مرکب بافت استخوان تشکیل شده اند.

دو نوع یاخته استخوانی به استخوان ها شکل می دهند. استئوکلاست osteoclast ماده استخوانی سالمند تر یا کمی آزرده را جستجو کرده و به آهستگی آن را حل می کند. به طوری که در محل، فضایی برجای می ماند. سپس استئوبلاست osteoblast وارد این فضا می شود و ماده استخوانی جدید می سازد که آن فضا را پر می کند. با تعادل میان استئوکلاست و استئوبلاست ، توده استخوان ثابت می ماند . وقتی این تعادل  به هم بخورد، توده استخوان دچار اختلال می شود.

برای رشد مناسب ، استخوان هم مانند تمامی بافت های زنده به تغذیه کافی نیاز دارد. استخوان ها به مقدار کافی املاح معدنی به ویژه کلسیم، فسفر، منیزیم، منگنز، روی، مس و سیلیس و نیز ویتامین های A ،C و K نیاز دارند. همچنین برای کمک به تامین جذب مناسب از روده و مصرف کلسیم وجود ویتامین d ضروری است. فشار های جسمی وارده بر استخوان از طریق فشار ثقل و انقباض عضلات نیز سبب تحریک استخوان و افزایش توده استخوان می شود. بازویی را که به مدت یک یا دو هفته گچ می گیرند، توده استخوانی خود را از دست خواهد داد، چنانکه استخوان های فضا نوردان در جو عاری از ثقل پرواز فضایی کم خواهد شد.

هورمون ها اثر ساخته شدن استخوان را هدایت می کنند. در خانم ها، استروژن تا حدی بعد از بلوغ بر استئوکلاست تاثیر دارد و از کاهش مفرط توده استخوان جلوگیری می کند حال آنکه پروژسترون، استئوبلاست ها را تحریک کرده و استخوان جدید می سازد. در آقایان این وظایف با واسطه تستوسترون اعمال می شود. در هر دو جنس هورمون کلیستونین تیروئید به حفظ میزان مناسب کلسیم سرم کمک می کند حال آنکه سبب تشدید ساخت استخوان می گردد. به فرض آنکه خانمی دچار ناهنجاری های هورمون تیروئید نباشد، باید تا زمانی که میزان استروژن ،پروژسترون و مواد مغذی به حد کافی است، رشد استخوان به طور طبیعی ادامه یابد.